Zoals Els al eerder aangaf is onze Frodo allemans vriend (bijna toch). Deze namiddag gingen we op uitstap met ons duootje, en om Arwen een ietsje meer in contact te brengen met andere honden reden we eerst eens naar de hondenweide waar we reeds eerder kwamen. Tijdens de vorige uitstapjes naar deze plaats verliep alles naar wens. Alle daar aanwezige honden (en baasjes
![Very Happy :D](./images/smilies/icon_e_biggrin.gif)
) waren voldoende stabiel om de sfeer leuk te maken, zowel voor Arwen als voor Frodo. Nu is het zo dat diegene die deze hondenweide ontworpen heeft waarschijnlijk niet op de hoogte is van algemeen honden- en baasjesgedrag, want deze weide betreden gebeurt via een tamelijk smal poortje, een ingang waar op drukke dagen als vandaag onmiddelijk een drukte onstaat als iemand aankomt met zijn hondje. Baasjes en hun honden drommen samen aan de andere kant van het poortje om zeker te zijn dat hun hondje niet wegloopt (kan gemakkelijk als er geen sas voorzien is bij de ingang) of om ervoor te zorgen dat er niks agressiefs gebeurt tijdens de soms tumultueuze ontmoeting tussen de hondjes. Tot voor vandaag verliep dit ok, maar deze namiddag was er een baasje die zijn jonge Bullmastiff reu meegenomen had. In de drukte aan de ingang liet deze toch wel uit de kluiten gewassen jonge hond onmiddelijk dmv gegrom aan Frodo weten dat hij niet zo welkom was (misschien wel wat logisch, want hij was daar DE reu van dienst, hé). Zijn baasje reageerde direct overdreven op deze reactie door zijn hond tegen de grond te drukken en hem daar te houden. Na een tijdje liet hij zijn hond terug rondlopen, maar dan wel zonder verder toezicht. Frodo was van dat alles in het totaal niet onder de indruk geraakt en liep nietsvermoedend (alhoewel, nietsvermoedend met de staart omhoog?) tot bij de reusachtige reu die aan iets interessants aan het snuffelen was. Dat Frodo geïnteresseerd was in datzelfde iets was er voor de Bullmastiff teveel aan. Hij ging in de aanval. aycaramba
Daar ik vanaf die eerste grommende ontmoeting niet echt gerust was over het gedrag van deze hond en zijn baasje was ik al wat dichterbij gekomen toen Frodo ook ging snuffelen aan dat iets, dus ik daar vlug naartoe gelopen want het baasje van die grote jongen zou zeker niet voor een vlugge oplossing hebben gezorgd. Hij probeerde zijn hond, die al volledig bovenop Frodo stond te grommen met de grote tanden bloot, weg te krijgen door aan zijn lichaam te trekken, maar dat ging niet vlug genoeg naar mijn goesting, dus heb ik dat beest aan zijn nekvel gepakt en achteruit gesleurd. Was Frodo (en zeker ook zijn baasjes) blij dat hij daar vanaf was en dit zonder kleerscheuren, zeg. Wel opvallend dat onze stoere man ook na zo'n hevige aanvaring niet echt onder de indruk was want onmiddelijk vond hij alle andere hondjes toch zo leuk en keek hij zelfs niet naar de grote bruut. Gelukkig weet Arwen niets van het voorval. Die stond daar met Els dan ook ver vanaf. En baasje van de bruut vond het terug leuk om zijn hond voor een tijdje tegen de grond te drukken om hem dan daarna bij hem te houden en hem voortdurend te strelen. We hadden zeker het gevoel dat dat beest zeker niet meer wist wat hij wel of niet moest of mocht doen.
Veel zullen ze ons daar niet meer zien als er zo nog van die speciale gevallen rondlopen.
Das nogal een verhaal (gelukkig met een happy end) over reuen, he!