Sanne en Sky schreef:Ine die twee beelden zijn werkelijk prachtig, en ik vraag me af wie die gemaakt heeft.
EN natuurlijk ben ik ook nieuwsgierig naar het verhaal
![Very Happy :D](./images/smilies/icon_e_biggrin.gif)
Ati kent dit verhaal eigenlijk al, ik heb het ooit eens op het forum van de N.W.C.C. geplaatst ( zolang heb ik ze al)
Het lampje gaat strakjes in Eenrum branden, let maar op!!
Een collega van mij zat toendertijd op een klei cursus.En haar lerares
had als uitdaging beelden gemaakt van haar 2 Cesky Terriers.
Van deze beelden had ze foto`s gemaakt, en werden vol trots aan mij
getoond.
Op een bij-zet-tafeltje stonden haar twee makkers vereeuwigd in de klei!
![Surprised :o](./images/smilies/icon_e_surprised.gif)
Wauw, da`s mooi gedaan , dat wil ik ook, zou zij voor mij....?????
Na veel heen en weer ge-mail : ze was eigenlijk geen specialist in het
kleien van honden, en van een Cardigan had ze nog nooit gehoord: Hoe ziet dat eruit
![Confused :?](./images/smilies/icon_e_confused.gif)
Ging ze door de knietjes en gaf als opdracht om zoveel
mogelijk foto`s van onze honden op te sturen ( NEE ELSJE, ZE DOET HET NU NIET MEER......
![Laughing :lol:](./images/smilies/icon_lol.gif)
)
De foto`s waren bij ons ook niet het probleem
Ik had niets tegen Peter verteld en dacht hem hiermee eens te willen verrassen.
Enfin, enkele weken later komt mijn collega naar me toe, en zegt met een
big smile op haar gezicht
![Very Happy :D](./images/smilies/icon_e_biggrin.gif)
Ine ik heb een 'grote' verrassing voor je, maar dan moet je even met mij naar de auto lopen.
![Question :?:](./images/smilies/icon_question.gif)
Terwijl we naar haar auto liepen had ik al in de gaten dat er 'iets'
was....want ze kon haar binnen-pret niet voor de buiten wereld verbergen!
Ze maakt de kofferbak open en.............. aycaramba
Daar zaten 'Jut en Jul' mij aankijkend met een blik van: We have no debt...
Het formaat was 'ietsje' groter uitgevallen als ik me had voorgesteld:
Een bij-zet-tafeltje had ik wel...
Maar deze beelden waren levensgroot!
Tja, zegt mijn collega, ze zijn iets groter geworden dan de bedoeling was, met de excuses van de maakster.
We hebben hard staan lachen op de parkeerplaats: 0 MY GOD waar moet ik er mee heen
Thuis gekomen met het spul had ik dus dezelfde gedachte: Wist het niet meteen en ging ze voorlopig op de salontafel plaatsen:
Als peter van zijn werk kwam, was deze verrassing onvermijdelijk 8)
Mijn toenmalige buurvrouw Toos, die nogal nieuwsgierig van aard is, kwam eens kijken WAT ik allemaal aan het sjouwen was, loopt de kamer binnen, ziet die beelden op de salontafel staan:
Verschrikt slaat ze haar hand voor de mond en roept:
Och Ine toch, wurrum hedde gij de hundjes op de toffel nèrgezet
De ontnuchtering kwam snel, maar de lol zat er nog steeds in!
Flynn komt de kamer binnen:
Ziet daar op afstand 2 'vijanden' geplaatst op een rangorde die hem
totaal niet zint....
Hij maakt zich laag aan de grond ,en met een zeer diepe grom ,besluipt
hij zijn vijanden stapvoets naar de plek des onheils......
Met af en toe zijn nek zeer lang te maken ( in lage positie) en voorzichtig
z`n neus uit te steken om de tafel heen,wilde hij erachter komen met WIE hij te maken had.
Dat ritueel heeft zeker 5 minuten geduurd!
Het is tijd dat Peter thuis kan komen, en ik verplaats me naar de zolder
om vanuit het raampje zijn aantocht te kunnen zien.
Donna en Flynn laat ik bewust in de tuin.
Op zolder zit ik te gniffelen,want wetende HOE hij zal reageren, is de binnenpret mij de baas.
Ik hoor de sleutel in de deur: plaatst zijn tas in de hal, loopt naar de kamer..........
TJEZUS NOG AN TOE! galmt het naar boven toe, en ik barst in een grote
lachbui
We hebben er een plaatsje voor gevonden: Donna en Flynn in klei vereeuwigd staande in de hal.
Er was een keer iemand aan de deur, en na een gesprekje van 5 minuten kreeg ik een compliment:
Wat zijn uw hondjes toch braaaaff mevrouw.............
rollsmile