De internationale ontmoetingsplaats voor de Cardigan Welsh Corgi liefhebber
https://amazingcardigan.forum2go.nl/
https://amazingcardigan.forum2go.nl/viewtopic.php?f=10008&t=2288
Is moeilijk te zeggen ken mensen die hebben een tinker van 32 en ook mensen die hun tinker verliezen met nog geen 10 jaar. Maar is gewoon te vergelijken met een "normaal" paardCoo schreef:lijkt me echt geweldig! Hoe oud kan zo'n tinker worden?
En dan die Cardigans.... ach daarover hoef ik niets meer te zeggen... kijk maar naar Joep in het linkerhoekje... throwakiss
Oftewel je valt voor dit typeCoo schreef:eigemwijze paarden, eigenwijze honden, eigenwijze eigenaren???
of je kweekt het lekker zelf zoals ik 
Budweiser reclames hartjes wonderful die zijn zo mooie he. Ha toen ik deze maand 8 jaar geleden te horen kreeg van rene ( mijn man) dat ik een eigen paard kreeg omdat ik mijn therapie had afgemaakt, riep ik een shire als bij het land van ooit. Wij dus naar someren naar een fokker. Sta ik daar voor zo'n jochie van pak em beet schofthoogte bijna 2 meter met mijn kapotte voetje, en mijn krukkies. Was toch wel heeeeeel erg hoog hoor. Zegt die man maar meiske gij moet n tinker kopen. Wij naar huis gegoogled op tinker en whauw een shire, clydedales in het klein. Nou we zouden een wat oudere, goed beleerde tinker kopen tot ik op mp een heel lief ondeugend koppie zag van een jonge tinker. Heb 3 weken geroepen ik doe het niet veel te jong maar wat was die knap hartjes hartjes bij heel veel andere tinkers gaan kijken en tja die waren het niet he ( waarom niet dat weet ik niet hoor) . Na 3 weken was rene het beu en riep we gaan kijken en de trailer gaat mee, tja daar gekomen bleek meneer amper ingereden te zijn maar wat was hij lief en geweldig ( lelijk want het was een echte puber totaal uit verhouding)Coo schreef:ben blijven hangen bij de Budweiser reclame's met de Clydedales.
Krijg er kippenvel van.
en jawel je raad het al bono ging mee, in het begin heb ik gevloekt, ik ben gebeten, hij heeft me klem gezet, weigerde iets voor mij te doen enz stond echt weer op het punt hem te verkopen, maar god wat was ik gek op die gek. Uiteindelijk ben ik via via terecht gekomen bij corinne vogelaar in ruinen en daar ben ik met hem heen gegaan. Na dat weekend had ik een ander paard omdat ik had geleerd hoe ik de leider kon zijn. Ik had geleerd dat bono mij ook aan kon voelen en dus spiegelde ( ja dat koppige dus he) ( ik was in een constant gevecht met de halve wereld, was vanuit een heerlijk baan als conducteur beland in de rolstoel en onze zoon bleek autistisch te zijn dus genoeg op het bordje hoor). Hoe vaak ik niet bij bono in zijn stal heb staan huilen en ik dan die grote snor van hem in mijn gezicht kreeg als troost. Of als ik weer eens boos op mijzelf moest worden omdat ik iets niet durfde met mijn voet en bono mij daar op zijn manier toe dwong die keren zijn niet te tellen hoor. Het geduld, de liefde en zijn bereidwilligheid zijn inmens voor mij maar van ik ook voor hem
