In maart 7 jaar geleden ging ik hem ophalen, een hond van bijna 5 jaar oud die in een klein modderig tuintje zat met een open hondenhok. Binnen in huis mocht hij niet want dan werd het huis vies. Ik wilde hem tijdens mijn werk overdag lekker buiten laten en als ik thuis was binnen. Daar was meneertje het niet mee eens, binnen was het erg gezellig en hij werd mijn schaduw, hij volgde me overal en was ook dol op de rest van de familie. Hoe kun je zo'n hond nou alleen buiten in de tuin laten. Hij kon ook overweg met de Duitse Herder teef van mijn ouders. Mijn eerste eigen hond was een feit. Hij had energie voor 10 en was dol op rennen, rennen en rennen. De buren(mijn broer z'n gezin) namen ook een hondje omdat Frank zo leuk was en die twee werden dikke maatjes, lekker spelen en achter elkaar aan rennen. Hij liep vaak mee aan de fiets en jeetje wat kon hij hard!
Hij werd ouder en er werd twee jaar geleden artrose geconstateerd, het rennen werd minder en minder. Maar hij bleef mijn trouwe lieve schaduw. Hij vond het heerlijk als ik bij hem was. Dan kwam hij lekker aan mijn voeten liggen.
Afgelopen weekend werd hij ziek en begon hij enorm af te zien. Dit wilde ik niet voor mijn lieve ventje en heb daarom in overleg met de familie en de dierenarts besloten dat het tijd was om hem te laten gaan.
Dadelijk brengen we hem naar het crematorium, ik wilde graag een deel van hem bij me houden.
Lieve vent van mij, rust zacht, het is je van harte gegund.
dat is zeker!
, kl...., maar al die mooie jaren kan niemand meer van je af pakken !