Het eerste jaar dreef hij ons wel eens tot wanhoop, als hij een van ons weer zo "ineens" (hij vond natuurlijk dat hij een reden had, wij waren het er niet mee eens)beet. Gelukkig alleen met voortandjes, maar toch. Dat werd steeds minder en gelukkig de laatste 6 jaren niet meer. Wel moest ik hem met het uitlaten in de gaten houden, dat er geen wandelaars dicht langs ons lopen, want dan wilde hij nog wel eens uitvallen. Ach, hij is veel milder geworden met de jaren en bij de dierenarts is het nu een schat.
