na het afscheid

hannabelgje · Bericht door **hannabelgje** » 29-12-2010 17:50

Omdat Frank natuurlijk op zijn laatste pootjes loopt ben ik er over aan het denken wat er met hem moet gebeuren na zijn dood. Onze Duitser hebben we begraven in de tuin en mijn katten ook, maar Frank is mijn eerste eigen hond en nu had ik laatste gehoord dat iemand liet cremeren, de as bewaren en straks na zijn eigen dood wil ie uitgestrooid worden samen met zijn honden. dat lijkt me ook wel wat.
Wat doen jullie of zouden jullie willen als het zo ver is?

Milou · Bericht door **Milou** » 29-12-2010 18:03

geen flauw idee eigenlijk.

Tot nog toe heb ik me er niet heel druk om gemaakt. er liggen ondertussen wel een aantal dieren in de tuin ja.
Bij de dierenarts achter laten vind ik heel erg naar idee!
Toen we afgelopen maart onze jackrussles in lieten slapen vroeg de dierenarts wat we ermee wilde. kregen een boekje dat je ze kon cremeren, daar laten en je kon ze zelfs afstaan aan de weten schap. Ook kon je van je eigen hond dierenvoer laten maken. Ik wist niet wat ik hoorde!!!!

Wat ik met cick of renzo zou doen als ze er strax niet meer zijn.. ik weet het niet. Ik heb niks met cremeren maar denk toch dat ik daarvoor zou gaan ( wel dat ze alleen gecremeerd worden zeg maar) klasgenootje heb een ketting met een hangertje eraan .. in dat hangertje zit ook as van der hond...

Ik weet zeker dat je een beslissing zult maken waar je je goed bij voelt!

Elly · Bericht door **Elly** » 29-12-2010 18:10

Mijn vorige 2 overleden honden zijn gecremeerd (gezamenlijk met andere honden) en uitgestrooid op het strooiveld van het crematorium. Ze hebben daar een bosperceel voor.
Sommige mensen verkiezen om de hond individueel te laten cremeren en de as weer op te halen in een urn.
Daar heb ik geen behoefte aan, maar voor een ander is dit misschien wel heel belangrijk.

Lousanne · Bericht door **Lousanne** » 29-12-2010 18:36

Nou voor ons is dit natuurlijk heel dichtbij.
Ons rocky hebben we induvidueel laten cremeren en de as hebben we later opgehaald (we hebben hem niet zelf weggebracht, dit omdat ik dan 2.5 uur met hem achter in de auto had moeten zitten... dat kon ik niet).
We hebben wel zijn as opgehaald en ik heb ook een ashanger met een heel klein beetje van zijn as.
Een paar dagen later hebben we zijn as verstrooid op een geweldig mooie plekje hier op de hei.
Wij vonden dat hij zijn vrijheid helemaal moest hebben en niet in een asbus.. maar dat is heel persoonlijk.
Lacy zal morgen bij de dierenarts blijven tot ze opgehaald wordt door het crematorium.
Vanwege sky (die gaan we geen 5 uur in de auto laten zitten) wordt de as teruggestuurt en haar zullen we bij rocky uitstrooien.
Zo zijn ze uiteindelijk weer samen.

luc.vdberghe · Bericht door **luc.vdberghe** » 29-12-2010 19:08

Wij hebben jammer genoeg ook al ervaring met "Wat doe ik met mijn vriend na het afscheid?". Op een zondag in de maand mei in 2008 werd onze Gandalf (onze eerste hond) plots zéér ziek. Vier dagen later hebben we hem totaal onverwacht moeten laten inslapen. Dat was zo onverwacht dat we volledig van slag waren en niet nuchter konden nadenken over wat we moesten doen met onze vriend. In België mag men geen dieren begraven in de tuin. Niet dat we reglementen zo strikt nakomen, maar vlug even een putje graven voor een hond ter grootte van een labrador was niet zo evident. Dus deels met dit in ons achterhoofd hebben we Gandalf meegegeven met de dierenarts. Als ik nu terugdenk aan het moment dat ik onze lieveling in een zwarte zak deponeerde krijg ik nog rillingen. Vind ik voor mezelf bijna onvergeeflijk.
In juni 2009 was onze vriend Sauron dan aan de beurt. Dezelfde "fout" zouden we niet meer maken. Bij Sauron kwam het einde stapsgewijs dichterbij (hij had DM), dus heb ik enkele dagen vóór het beslissende moment een kist gemaakt en een grote diepe put in onze tuin gegraven. Zéér moeilijk om te doen, maar naderhand zijn Els en ik echt blij dat we onze vriend nog bij ons hebben. Kan misschien belachelijk klinken, maar regelmatig plaatst Elske een bloemeke op het graf en praten we wel eens tegen ons Saurke als we langs zijn graf passeren. Was dan ook onze trouwe vriend die meer dan tien jaar lid van ons gezin was, hé.
Hopelijk duurt het nog zééééééééééééééér lang vooraleer we nog een lieveling moeten verlaten, maar één ding is zeker, met de dierenarts zullen we hem/haar zeker niet meegeven.

hummer · Bericht door **hummer** » 29-12-2010 22:33

Het is iets heel persoonlijks, maar ik laat mijn beestjes individueel cremeren. Wij hebben hier al twee katten in een mooie urn in de kast staan. De ene kat was dood gereden en de ander had een niet geneselijke ziekte FIP.
Als Hummer komt te overlijden willen wij ik hem ook individueel laten cremeren en denk ik ook in een urn binnen zetten.

hummer · Bericht door **hummer** » 29-12-2010 22:37

Hier een foto van de twee uren. Ze zijn erg verschillend. De liggende was van mijn cyperse htk kat en de staande was mijn oosters korthaar.

Lousanne · Bericht door **Lousanne** » 30-12-2010 07:53

luc.vdberghe schreef:Wij hebben jammer genoeg ook al ervaring met "Wat doe ik met mijn vriend na het afscheid?". Op een zondag in de maand mei in 2008 werd onze Gandalf (onze eerste hond) plots zéér ziek. Vier dagen later hebben we hem totaal onverwacht moeten laten inslapen. Dat was zo onverwacht dat we volledig van slag waren en niet nuchter konden nadenken over wat we moesten doen met onze vriend. In België mag men geen dieren begraven in de tuin. Niet dat we reglementen zo strikt nakomen, maar vlug even een putje graven voor een hond ter grootte van een labrador was niet zo evident. Dus deels met dit in ons achterhoofd hebben we Gandalf meegegeven met de dierenarts. Als ik nu terugdenk aan het moment dat ik onze lieveling in een zwarte zak deponeerde krijg ik nog rillingen. Vind ik voor mezelf bijna onvergeeflijk.
In juni 2009 was onze vriend Sauron dan aan de beurt. Dezelfde "fout" zouden we niet meer maken. Bij Sauron kwam het einde stapsgewijs dichterbij (hij had DM), dus heb ik enkele dagen vóór het beslissende moment een kist gemaakt en een grote diepe put in onze tuin gegraven. Zéér moeilijk om te doen, maar naderhand zijn Els en ik echt blij dat we onze vriend nog bij ons hebben. Kan misschien belachelijk klinken, maar regelmatig plaatst Elske een bloemeke op het graf en praten we wel eens tegen ons Saurke als we langs zijn graf passeren. Was dan ook onze trouwe vriend die meer dan tien jaar lid van ons gezin was, hé.
Hopelijk duurt het nog zééééééééééééééér lang vooraleer we nog een lieveling moeten verlaten, maar één ding is zeker, met de dierenarts zullen we hem/haar zeker niet meegeven.

Ohh luc en els..
Zoo herkenbaar!
Ook wij praten altijd even tegen rock (en straks lacy) als we op de heide wandelen.
Rock ligt op het hoogste punt op de hei, in een heidebolletje op een mooi stukje mos. (altans zijn as dan)
Zeer beschut, en pas (toen hij een jaar geleden overleden was) hebben we er een hazelaar bij gepland (jahh ik weet dat dit eigenlijk niet mag)...
Ook wij hopen dat vandaag de laatste keer in een heleboel jaren is voor we weer zo iets moeilijks moeten doen.

Lousanne · Bericht door **Lousanne** » 30-12-2010 07:55

hummer schreef:Hier een foto van de twee uren. Ze zijn erg verschillend. De liggende was van mijn cyperse htk kat en de staande was mijn oosters korthaar.

Wat een prachtige urnen, een dierbaar aandenken!

Au3 · Bericht door **Au3** » 30-12-2010 12:12

We hoppen ooit 1 st Bernhard gehad, begraven in de achtertuin was daar ( ook gezien de tuin van mijn ouders) niet echt een optie, dus die is idd achtergebleven bij de DA.
Zelf zou ikdat echter niet kunnen Pippa en noa zijn onze eerste honden , maar de konijnen en vogels zijn allemaal in de achtertuin begraven ( van vorige huis

).
ik zou mijn hondejs ook achterbegraven, nu hebben we plek zat, maar dat mag nog heel lang duren voordat het zover is.