We deden op dat moment al sportspeuren, maar ik wilde wat anders. En kijken wat het verschil nu eigenlijk was en of Cooper het ook leuk vond.
Na die proefles was ik laaiend enthousiast en Cooper ook. En hebben we besloten om hiermee verder te gaan.
Inmiddels hebben we zo'n 4 lessen achter de rug en ik moet zeggen, het wordt steeds leuker! Als we in het bos aankomen weet Cooper al wat we gaan doen!
Het idee van praktijkspeuren is een vermist persoon vinden. Het zijn lessen van een uur waarin je dus verschillende sporen loopt en waarin de moeilijkheid steeds oploopt. Afstand wordt langer, kruisingen, verharde ondergrond, voorwerpen op het spoor, oud spoor enz.De juf (Femke) maakt Cooper eerst enthousiast met een stukje worst en probeert hem mee te lokken. Kan natuurlijk niet omdat hij aan de lange lijn zit. Femke loopt uit zicht en verstopt zich. Ook ik weet niet waar ze heen gaat.
Via een walkie-talkie hebben we contact en hoor ik wanneer ik kan gaan beginnen. Ik bied Cooper een geurzakje aan (ziplock met een stukje stof met de lucht van Femke), doe Coop aan de lange lijn (van halsband naar tuig) en geef 't zoek commando. En zoeken maar, ik volg Cooper...en hij heeft Femke tot nu toe altijd gevonden. In de 4 lessen maar 2x het spoor kwijt geweest. En inmiddels is Cooper ook erg precies in het volgen van de route die Femke heeft gelopen.
Je moet goed samenwerken met je hond, maar vooral op hem vertrouwen. Cooper weet waar Femke is...ik ECHT niet!!!
We hebben op grote kruisingen al wel een paar keer gehad dat we het verkeerde pad in gingen, maar na 40 meter staat Cooper dan ineens stil, draait om, loopt terug maar de kruising en pakt het juiste pad!
Tijdens het speuren moet je altijd melden via de walkie-talkie welke afslag je neemt bij de kruising...
Wij gaan hiermee door!!
Foto's zijn door Femke gemaakt toen Cooper haar aan het zoeken was tijdens de 3de les.
Het is een heel verhaal geworden, maar ik wilde jullie het laten zien. Gewoon omdat het echt gaaf is....
.
