Dat doet erg goed!Het is echt dubbel zo.... aan de ene kant het onwijze gemis van Jimmey en aan de andere kant het geweldige besef dat hij daar helemaal goed zit!
Er zijn steeds van die momenten dat het ineens opkomt, zoals vanmorgen dat ik aan het stofzuigen ben.. Django ligt dan heerlijk in zijn mand te slapen, Jimmey ging dan helemaal door het lint, piepen en blaffen, voorheen viel hij de stofzuiger ook aan, maar dat hadden we er wel uitgekregen, maar die onrust niet..... nu kan ik dus weer snel door stofzuigen, zonder Jimmey steeds tot rust te manen.... of hem naar buiten te zetten, wat ook niet hielp, want dan ging hij gewoon buiten verder.........maar dat is dus fijn hier......... maar ook zo fijn de wetenschap dat waar Jimmey zit hij niet meer in contact met de stofzuiger komt, laat staan hem zal horen, dus die onrust heeft hij dan ook niet meer....... en dat doet nog veel meer goed!
En ik moet heel eerlijk zeggen dat het voor ons wel "goed" is dat Jimmey niet hier in de buurt zit, want ik zou het echt niet aankunnen hem steeds te zien en dan steeds weer afscheid van hem te moeten nemen, ik zou kapot daardoor zijn!
Ik heb dan ook heel veel respect voor Ingrid dat zij het afscheid nemen van cadell steeds aankan!!!
En we gaan over een tijdje wel op bezoek bij Jimmey, maar dan moet ons gemis gevoel eerst slijten, want anders zou ik hem zo weer meenemen en dat lost ook niets op!
Grtz Daane
