Xhita (1/6/2003 – 31/5/2014)
Alleen met het hart kan je goed zien, het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.
Jij en ik, ik en jij, mijn zonlicht en mijn schaduw samen konden we de wereld aan. Geboren als broodfokpup, aan de straatstenen niet verkocht geraakt dan maar begonnen aan een leven als kweekteef. In een oude kille stal, een kleine kooi verstoten van zonlicht, lucht, verzorging en liefde samen met 300 lotgenoten, dienen als kweekteef om het geld van je pups. En toen kreeg je de vrijheid, afgedankt gebroken en gekraakt, een wrak. En toen zei ik ‘alles komt goed beaglemeisje”, en je gaf me het vertrouwen. Je vond de kracht en nam de kans om te leven. Een kans die je met alle pootjes genomen hebt, en zoveel angsten overwonnen. Ik wou je minstens alle seizoenen in vrijheid leren kennen, en we kregen vele seizoen samen……. Elke vordering maakte me zo intens gelukkig, je gewoon door de tuin zien lopen kon me zo beroeren…. Je deed het toch maar, je immense vertrouwen hielp je steeds een stapje verder. Je hebt met volle teugen genoten van je leven hier. Jij was mijn alfa en mijn omega…. Ik ben je zo ontzettend dankbaar om alles wat je me gaf, mijn Xhita. Onvoorwaardelijk vertrouwen, de broodnodige steun…. Hoe moet ik nu verder zonder jou. Meid, ik hoop dat je mee blijft kijken over mijn schouder heen om me door die zware tijd te brengen. Ik ben zo blij om het stuk weg dat we samen hebben afgelegd, het geluk van jouw aanwezigheid kan ik niet in woorden brengen, jouw heengaan niet verwoorden, mijn dankbaarheid om wat je me onvoorwaardelijk gaf niet omschrijven. Morgen zou je 11 jaar worden….. deze nacht hebben we nog samen doorgebracht en wist ik dat het tijd was om mijn belofte aan jou te houden ‘ je zou nooit meer afzien’….en met heel veel verdriet moest ik je laten gaan, hier thuis omringd door zoveel liefde. Ik zou er nooit klaar voor geweest zijn. Van hier tot aan de maan en terug meid. Rust zacht
